مطالعات طولی در مورد سیر اختلال شخصیت مرزی (BPD) نشان میدهند که با درمان مناسب، بسیاری از افراد مبتلا میتوانند بهبودی قابلتوجهی در علائم خود تجربه کنند. در ادامه، به بررسی دقیقتر این یافتههای کلیدی میپردازیم:

گردآورنده: دکتر پیمان دوستی
نرخ بهبودی علامتی و کامل
مطالعهای ۱۰ ساله به سرپرستی زانارینی و همکاران (۲۰۱۰) نشان داد که بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی (BPD) میتوانند بهبودی علامتی/ نشانهای و حتی بهبودی کامل را تجربه کنند. در این مطالعه:
- ۹۳٪ از شرکتکنندگان بهبودی علامتی/ نشانهای (remission) به مدت حداقل دو سال داشتند.
- ۸۶٪ بهبودی علامتی/ نشانهای به مدت حداقل چهار سال داشتند.
- ۵۰٪ از شرکتکنندگان به بهبودی کامل (هم علامتی/ نشانهای و هم عملکردی) رسیدند؛ یعنی علاوه بر بهبود علائم، عملکرد شغلی و اجتماعی آنها نیز به سطح قابل قبولی رسید.
- با این حال، ۳۴٪ از این افراد طی دوره پیگیری مجدداً علائم اختلال شخصیت مرزی (BPD) را تجربه کردند.
پایداری بهبودی و احتمال عود
در پیگیری ۱۶ سالهای که توسط همان گروه در پژوهش دیگری انجام شد، مشخص شد که اگرچه بسیاری از افراد به بهبودی علامتی میرسند، اما حفظ این بهبودی در بلندمدت چالشبرانگیز است.
تفکیک بهبودی علامتی و بهبودی عملکردی
این مطالعات تأکید دارند که بین بهبودی علامتی/ نشانهای و بهبودی عملکردی باید تمایز قائل شد. برخی از افراد اگرچه علائمشان کاهش مییابد، اما همچنان در عملکرد اجتماعی، روابط بینفردی، یا اشتغال دچار مشکل باقی میمانند. به همین دلیل، تمرکز صرف بر کاهش علائم بدون توجه به ارتقاء کیفیت زندگی و کارکردهای اجتماعی، تصویر کاملی از بهبود ارائه نمیدهد.
نقش درمانهای ساختاریافته
اگرچه این مطالعات مستقیماً بر اثربخشی مداخلات خاص تمرکز نداشتند، اما یافتههای آنها با پژوهشهایی همسو هستند که نشان میدهند درمانهای ساختاریافته مانند ACT (درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد)، DBT (رفتار درمانی دیالکتیکی) و CFT (درمان متمرکز بر شفقت)، ST (طرحواره درمانی) و مداخلات مبتنی بر مایندفولنس/ ذهن آگاهی، میتوانند روند بهبودی را تسریع کرده و احتمال عود را کاهش دهند.
نتیجهگیری
مطالعات طولی نشان میدهند که سیر اختلال شخصیت مرزی برخلاف باورهای قدیمی الزاماً مزمن و بدون بهبود نیست. اکثر افراد میتوانند بهبودی علامتی را تجربه کنند و درصد قابل توجهی نیز به سطحی از بهبودی کامل (علامتی/ عملکردی) میرسند. با این حال، تداوم مراقبت و مداخلات درمانی با تمرکز بر کیفیت زندگی، کلید جلوگیری از عود علائم است.